| |
|
|
|
Lewizja newadeńska
Lewisia nevadensis
dodaj do ulubionych | wersja do druku | poleć znajomemu
komentarzy: 0 | opublikował/a: staweg
Lewizje przywędrowały z gór zachodnich wybrzeży Ameryki Północnej. Są to długowieczne rośliny wysokogórskie z rodziny Portulakowatych (Portulacaceae). Część trwałą stanowi gruby, słabo rozgałęziony korzeń, dość wrażliwy na uszkodzenia, dlatego należy unikać przesadzania lewizji, a w przypadku konieczności, zachować szczególną ostrożność. Liście L. nevadensis, zebrane w przyziemną rozetę, są mięsiste, dość wąskie w porównaniu z innymi gatunkami, zasychające latem. W maju, na krótkich szypułkach, pojawiają się białe lub lekko różowe kwiaty. Jest to stosunkowo mało wymagający gatunek z grupy Pygmaea.
Wymiary: Wysokość do 10 cm, średnica rozety do 20 cm
Stanowisko / gleba
Miejsce przewiewne (nawet na północnym zboczu) ale nie zacienione. Podłoże mocno przepuszczalne, np. mieszanka gliny, żwiru, pisku i nieodkwaszonego torfu. |
Pielęgnacja
Lewizje mają szczególne wymagania, zmienne na przestrzeni sezonu uprawowego. Wiosną, gdy budzą się do życia należy je podlewać i dokarmiać. Szyjkę korzeniową warto obsypać żwirem, aby ochronić miejsce wyrastania liści przed nadmiarem wody. Latem (po kwitnieniu) lewizje przechodzą okres spoczynku i trzeba zadbać o suche podłoże. Niektórzy twierdzą, że w tym czasie niemożliwe jest przesuszenie lewizji. W zimie należy chronić je przed mroźnymi wiatrami przez okrycie gałązkami iglaków lub innym lekkim materiałem. |
| |
Mrozoodporność
W sześciostopniowej skali mrozoodporności, ta lewizja wykazuje odporność 5. Wrażliwa na zamoczenie liści i podłoża w okresie spoczynku, może zagniwać. |
Problemy
Przy zachowaniu w/w zasad uprawy, nie ma kłopotów z tą rośliną. |
Brak komentarzy.
|
